Comité Galego PCE(m-l)
O PCE ( marxista- leninista) valoramos moi positvamente que a maioria de delegados/ as de CCOO afectados polo Convenio Colectivo provincial do Metal de Pontevedra acordaran en asamblea non refrendar o preacordo coa patronal, presentado como a única e máis ventaxosa oferta, e que seria retirada si se iniciaba a Folga indefinida convocada a partires do 18 de Xullo. Esta típica chantaxe contóu co apoio das direccións de CCOO e UGT e coa da CIG, sindicato que dende 2006 rexeitaba asinar este Convenio.
Denunciamos que as tres organizacións decidiran que o debate do preacordo asinado na mesa negociadora se fixera en asambleas divididas de afiliados/ as de cada unha delas, evitando celebrar unha grande e unitaria asamblea de tódo los Traballadores/ as do sector (como se estaba a facer más xornadas de Folga celebradas), na que se expuseran tódalas posicións e, de non aceptarse maioritariamente o preacordo, pasar a poñer en práctica a decisión de iniciar Folga indefinida.
Son varias e sólidas as razóns para rexeitar este preacordo. A suba salarial é inferior incluso ao recollido no pacto sobre salarios asinado no les de Maio pola CEOE e CCOO -UGT. Pero ademáis se segue sen regular o dereito de subrogación dos traballadores das empresas subcontratadas polas empresas principáis (sobre todo no naval e na automoción) para realizar a actividade laboral habitual e sustantiva de éstas. Continúase así sen poñer freno e control á eventualidade fraudulenta e aos abusos que provoca.
A unidade e a forza da loita obreira neste sector pode e debe arrincar da patronal melloras moi superiores ás que agora se queren asinar para un Convenio con vixencia anos 2023, 24 e 25, e mais se temos en conta as ridículas subidas de salario do anterior Convenio e a escalada constante do coste da vida.
Saudamos aos compañeiros da Plataforma do Metal, comprometidos coa loita obreira consecuente frente ao pactismo e a manipulación.
Chamamos a reforzar a unidade de acción de tódolos traballadores con independencia da sûa afiliación, para que cada vez sexa máis difícil impoñernos maniobras e enganos e que, pola contra, a loita obreira logre efectivamente máis dereitos laborâis e sociáis, e asuma a tarefa de impoñer os imprescindibles cambios políticos e económicos que rematen co poder do capital e o sustituia polo poder obreiro e popular.
